History/Twintig jaar disc jockey
Artikel verschenen op 5/6/93 in het Nieuwsblad
(Kultuur Interview)
Twintig jaar disc jockey
|
"Net op dat moment kon ik als dj aan de slag in The Kings, een topdancing in Aalst. Ik draaide op vrijdag en zaterdag tegen 120 frank per uur. Nu lijkt dat weinig maar in 1974 was dat zeer behoorlijk betaald." "Drie jaar later kreeg ik een aanbod van een nieuwe dancing. Ik heb liever dat u de naam niet noemt. Hij had namelijk een reputatie. Het was een mooi aanbod : 20.000 frank per maand. "Ik ging in het voorstel in en speelde het spel slim. Deze keer bracht ik mijn eigen platen mee en kocht wekelijks nieuwe, van mijn eigen geld. Sommige weken spendeerde ik 30.000 frank aan nieuwe platen. Op die manier bond ik de baas aan mij. Gooide hij mij eruit, dan was hij meteen heel zijn platenkollektie kwijt. Dat zou een ramp geweest zijn. Het publiek kwam immers niet zo maar naar een dancing. Ze kwamen voor de baas of de garçons, maar meestal voor de dj en zijn muziek." "Nog een vier jaar later opende Popcorn, in Vrasene de deuren. In een mum van tijd werd dat dé topdancing. Ik ging er ook vaak uit, na mijn uren als dj. Popcorn had blijkbaar van mijn kwaliteiten gehoord, want op een avond stuurde de baas een mannetje om mijn werk te beluisteren. Dat beviel hem en kort daarop deed Popcorn mij een voorstel; Een heel mooi voorstel : 1.800 fr per uur. Vandaag is dat veel geld, in 1977 was dat zeer veel geld. Noteer wel dat ik nooit in het zwart werkte." "Zestien jaar later ben ik nog steeds dj in Popcorn. Enkel nog maar op zaterdagavond. Een mens veroudert en kan niet meer zo goed tegen die slopende nachten." Bioritme "In de beginjaren was ik onverwoestbaar. Ik draaide vrijdag-, zaterdag- en zondagnacht en ging daarna nog uit. Maar nooit, niet één keer, sliep ik langer dan tot 12 u. s'middags Langer slapen is onverantwoord tegenover mijn vrouw en mijn zoontje Cederic." "Ik leef met twee bioritmes : eentje voor tijdens de week en een ander voor het weekeinde. Die twee kennen elkaar niet, dat is maar goed ook. Zo zit ik elke maandagochtend weer fris achter mijn bureau. Nooit kwam ik te laat, nooit meldde ik me ziek, op mijn werk." "Toch lieten die twintig jaar dj sporen na. Omdat ik altijd de volumeknop flink opendraaide ben ik een beetje doof." "Een jaar nadat mijn Amerikaans plan in het water viel ontmoette ik mijn vrouw. In de dancing. Een jaar later zijn we getrouwd, nog een jaar later is onze zoon geboren. Ik heb ontzettend veel geluk met mijn vrouw. Zij vertrouwd mij, daardoor ben ik tot vandaag dj gebleven. Ik zag veel huwelijken van kollega's stuklopen, omdat de man bleef draaien." Vrouwen "Ik begrijp de drang van die mannen. het is inderdaad verslavend. Elke week sta je weer voor die uitdaging : zal ik het publiek op de dansvloer krijgen ? Ik heb dat nog altijd. Wanneer ik op zaterdagavond in mijn wagen stap, op weg naar Popcorn, ben ik niet om aan te spreken. Ik ben dan al volledig gekoncentreerd op de nacht die komt. "Zijn dj's aantrekkelijk voor vrouwen ? Ontegensprekelijk. Ik voel vandaag trouwens een heropleving van mijn sukses. Maar disc jockeys kunnen dat succes maar beperkt gebruiken. De meisjes hebben meestal niet geduld te wachten tot de dj klaar is met zijn werk. En tijdens de week blijft ook maar weinig tijd over. Dan gaan de goede dj's op platenjacht." "Die platenjacht is zeer belangrijk. Disc jockey's bestaan in de eerste plaats bij gratie van muziek. Daarop moet je je dus koncentreren. Niet op een inspanning kijken. Zoeken tot je die ene plaat, waarvan je weet dat zij de massa aan het dansen kan brengen, hebt. Dat was altijd mijn ingesteldheid." "Ik trok regelmatig naar Amerika. Ik had altijd altijd een klein platendraaiertje bij. Daarmee trok ik dan op stoffige zolders en beluisterde alle platen. Soms van 6 u 's ochtends tot middernacht, met amper een lunchpauze. Maar die inspanningen loonden. Zo vond ik 'Cleopatra Kick' van Jacky La Forge, voor omgerekend 15 fr. Jammer genoeg had ik voor datzelfde plaatje hier een jaar daarvoor 12.000 fr neergeteld." "Vandaag is die platenjacht van minder belang. De moderne disc jockey moet er enkel maar op letten dat zijn platen de juist beat hebben, dan dansen de mensen wel. Van ons verwachtte men variatie. Verschillen "Naast een muziekkenner was een goede disc jockey ook een psycholoog en biechtvader. Vanachter je platendraaier zag ik relaties ontstaan en weer kapotgaan. Dan was je een troostende schouder of je bemiddelde in een nieuwe liefdesrelatie. Een goede disc jockey was een bakermat in de uitgangszee. Maar ik stelde mijn grenzen. Ik kon niet altijd ingaan op verzoekplaten, zeker niet wanneer ze om het uur dezelfde plaat aanvroegen. "Vandaag is de grens tussen publiek en de disc jockey veel breder. In die mega-dancings zie je de dj amper, laat staan dat je hem kan gaan storen. Dat sociale aspekt is helemaal verdwenen" "Vroeger was het vak van dj nog veel ambachtelijker. Ik draaide zeer lang op de Lenco 75. Terwijl de ene plaat draaide lag de ander al klaar op een tweede platendraaier, die wij dan met de hand vasthielden, net in die groef waar wij het wilden dat de muziek begon. Met de komst van de cd-speler is dat allemaal veranderd. De charme is er wat af. Ik heb trouwens nog maar één jaar een cd-speler. Er komt te veel oud materiaal op cd uit, om geen cd-speler te kopen." "Ik moet eerlijk zijn : vroeger had de dj het toch gemakkelijker. Mensen gingen toen in groep uit. Wanneer één uit die groep danste stond meteen heel de bende mee op de dansvloer. Nu gaat men meestal alleen of ten hoogste in koppel uit. Daar ligt dus een grote uitdaging van de moderne dj. Dan komt het erop aan je publiek te kennen. Weten wie de boel in vuur en vlam kan zetten. Van die types moet je het hebben. Maar je moet wel weten wanneer je hen kan pakken. Je moet je troefplaten op het juiste moment draaien. "Ik kende mijn publiek, dat was mijn grootste troef. Op een keer was ik weggekonkurreerd. Na twee weken smeekte de baas mij terug te keren. Zijn publiek was zowat gehalveerd. Hetzelfde gebeurde telkens ik met vakantie ging." "Om helemaal eerlijk
te zijn : de echte disc jockeys vind je
niet in een diskotheek, maar op de baan.
Zij die elke week bruiloften draaien,
dat zijn de echte. Zij moeten naar
ieders smaak draaien voor elke leeftijd
en altijd voor een ander publiek Voor
hen neem ik mijn pet af. Stoppen "Ik zeg al tien jaar ermee te stoppen. Eén keer was het bijna gelukt. Maar na zeven maand stond ik weer achter de draaitafel." "Waarom ga ik ermee door ? Zeker niet voor het geld. Ik ben trouwens al lang op mijn retour. De tijd dat ik 15.000 fr kreeg om 3 uur te draaien op een feest in Dendermonde is lang voorbij." "Ik zwak het belang van het geld als drijfveer echter niet af. Met een deel van dat geld ben ik een nieuw huis aan het bouwen. Een ander deel zit in mijn platenkollektie. Als jonge gast durfde ik het wel breed laten hangen. De wagens waarmee ik reed, staken soms de ogen uit. Maar men vergat daarbij wel dat ik ieder weekeinde werkte, nooit thuis was op kerst- en oudejaarsavond." "Misschien hou ik er dit jaar mee op. Net als ik is ook de Popcorn over zijn hoogtepunt heen. Even, met de revival van de muziek van de jaren '60 en '70 hoopten we op meer publiek. Maar dat stagneerde al weer snel. Nu gaat het weer bergaf.' Paul DEMEYER -----
|
"Twaalf geleden veranderde
hij zijn naam. Jef werd Jeff. Jeff
Callebaut zou Amerika gaan. Een vriendin
op de ambassade had hem een over te nemen
platenzaak getipt. In Los Angeles
kon Jeff een nieuw leven beginnen, als platenboer.
Net toen de laatste details geregeld
waren, overleed de vriendin aan kanker.
Jeff bleef Jeff en in België.
Vandaag stuurt dancing Popcorn affiches
en kaartjes rond : Twintig Jaar disc jockey
Jeff. Hoe houdt iemand het zo lang
uit ? Jeff Callebaut verantwoordt
zich, tijdens zijn lunchpauze. Mijn
vader had het café met feestzaal
De Vrede, in Denderleeuw. Op feestavonden
deed hij een beroep op diskobars. Toen
één van de disc jockey's ermee
stopte, kocht vader zijn diskobar over.
Mijn broer en ik trokken met die diskobar
doorheen Oost-Vlaanderen en Brabant. Ieder
weekeinde draaiden wij plaatjes op trouwfeesten.
Na twee jaar was ik het gesleur met
de diskobar en de verplaatsingen moe."